کابل محافظ یا کابل سرند، کابل الکتریکی است که یک لایه رسانای مشترک در اطراف هادی های خود برای محافظت الکترومغناطیسی دارد.[1] این محافظ معمولاً توسط بیرونی ترین لایه کابل پوشانده می شود. انواع متداول محافظ کابل را می توان به طور گسترده به عنوان نوع فویل (در زیر: فیلم فلزی)، رشته های سیم متضاد (بافته یا بدون بافته) یا هر دو دسته بندی کرد.[2] ممکن است یک سیم طولی با فویل های مارپیچ دی الکتریک برای کوتاه کردن هر دور لازم باشد.[1]
سپر به عنوان یک قفس فارادی عمل می کند - سطحی که تابش الکترومغناطیسی را منعکس می کند. این امر هم تداخل نویز بیرونی را بر روی سیگنال‌ها کاهش می‌دهد و هم سیگنال‌هایی را که به بیرون تابش می‌کنند و بالقوه مزاحم سایر دستگاه‌ها می‌شوند (به سازگاری الکترومغناطیسی مراجعه کنید). برای موثر بودن در برابر میدان های الکتریکی (همچنین به جفت خازنی مراجعه کنید)، سپر باید به زمین متصل شود.[3] سپر باید از نظر الکتریکی پیوسته باشد تا اثربخشی به حداکثر برسد، از جمله اتصالات کابل. برای سیگنال‌های فرکانس بالا (بالاتر از چند مگاهرتز)، این به کانکتورها و محفظه‌ها، همچنین به صورت محیطی نیز گسترش می‌یابد: محافظ کابل باید از طریق کانکتور یا کابل کابل، در صورت وجود، به صورت محیطی به محفظه متصل شود.[1][4][1] 5]
برخی از انواع کابل های محافظ از شیلد به عنوان مسیر برگشت سیگنال استفاده می کنند. به عنوان نمونه های متضاد، کابل کواکسیال این کار را می کند، در حالی که کابل twinax این کار را نمی کند.
کابل های برق فشار قوی با عایق جامد برای محافظت از عایق کابل، افراد و تجهیزات محافظت می شوند.
کامپوزیت گرادیا